การทะเลาะกัน
เป็นทางมาซึ่งความพินาศ
..............................
เหมือนเรื่องในสัมโมทมาชาดก ดังนี้
มีป่าแห่งหนึ่ง…มีพญานกกระจาบ เป็นผู้ดูแลฝูง วันหนึ่ง . มีนายพรานคนหนึ่งถือตาข่ายไปจับเอาไปกิน เอาไปขาย ก็ไปแอบที่พุ่มไม้ ทำเสียงเหมือนนกกระจาบ ... นกกระจาบเมื่อได้ยินก็บินลงมาคิดว่าเพื่อนเรียก แต่เมื่อลงมาไม่เห็นเพื่อน นายพรานเห็นเป็นจังหวะ เลยเหวี่ยงแหไป ได้นกเป็นจำนวนมาก
สิ่งเหล่านี้อยู่ในสายตาของพญานกกระจาบ คิดว่า เราจะทำอย่างไรดี เพื่อให้บริวารของเรามีความปลอดภัย เมื่อโดนจับไปคิดไปคิดมา คิดได้ จึงเรียกนกกระจาบบริวารมาประชุมกัน...บอกว่า มีวิธีการอย่างนี้นะ พวกเจ้าโดนจับได้เมื่อไหร่ ให้พวกเจ้าเอาหัวสอดเข้าไปที่ตาข่าย แล้วบินขึ้นไปพร้อม ๆ กัน แล้วเอาตาข่ายไปไว้บนยอดไม้สูง ๆ ลูกนกกระจาบ ได้รับทราบโอวาทและวิธีการของพญานกเรียบร้อยแล้ว
วันต่อมา นายพรานก็ทำเหมืือนเดิิม มาแอบ และเรียเสียงเหมือนนกกระจาบ นกกระจาบก็ลงไปเหมือนเดิม นกทั้งหลาย ช่วงแรกก็ตกใจ แต่เมื่อตั้งสตินึกถึงโอวาทของพญานกกระจาบได้ จึงบอกให้นกทุกตัวทำอย่างโอวาทของพญานกกระจาบ ทุกตัวเอาหัวลอดตาข่าย แล้วบินพร้อม ๆ กัน กลายเป็นตาข่ายบินได้ บินไปถึงยอดไผ่แห่งหนึ่ง เอาตาข่ายไปวางไว้ แล้วตัวนกกระจาบก็บินจากไป
เมื่อนายพรานกลับบ้าน ภรรยาแปลกใจและต่อว่านายพรานว่าทำไมไม่ได้นกสักตัวเลย นายพรานก็เล่าให้ฟังว่านกกระจาบทำอย่างนี้ แต่ไม่เป็นไรหรอก เดี่๋ยวนกก็แตกสามัคคีกัน เราก็จับนกได้อีกครั้งหนึ่ง
ผ่านไปหลายวัน ภายในฝูงของนกระจาบ เกิดการทะเลาะกัน ตอนแรกก็ทะเลาะกัน 2 ตัว ต่อมา เริ่มทะเลาะกันในวงกว้างมากขึ้น สิ่งเหล่านี้ก็อยู่ในสายตายของพญานกกระจาบ ซึ่งเป็นหัวหน้า พญานกคิดว่า หากเป็นอย่างนี้ ความสามัคคีไม่มีแล้ว ความหายนะก็จะเกิดขึ้นกับหมู่คณะเรา ก็เลยชวนบริวารที่ยังเชื่อฟัง บินหนีไป ย้ายไปอยู่ที่อื่น ทิ้งตัวที่ทะเลาะกันอยู่ที่เดิม
วันต่อมานายพรานก็มาจับเหมือนเดิม เหวี่ยงแหสำเร็จเหมือนเดิม แต่นกแบ่งออกเป็น 2 พวก คือพวกที่ 1 จะทำตามโอวาทของพญานก แต่อีกพวกหนึ่งบอกว่าทำไมต้องทำตาม ก็ทะเลาะกันใหญ่ เมื่อไม่มีความเป็นหนึ่งเดียว ก็ทำให้ไม่สามารถบินพาตาข่ายขึ้นไปได้ จึงโดนนายพรานโดนจับได้อย่างง่ายดาย ส่วนนกที่ตามพญานกไปก็อยู่อย่างมีความสุข
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น